หากเราจะเชื่อการทุ่มโฆษณา การปรากฏตัวของศิลปะร่วมสมัยไทยก็อยู่แค่เอื้อม อีกไม่นาน กรุงเทพมหานครจะถูกวางลงบน ‘แผนที่ศิลปะนานาชาติ’ และกลายเป็น ‘จุดหมา ปลายทางของศิลปะระดับโลกแห่งต่อไป’ ราวกับว่าการกล่าววลีเช่นนั้นซ้ำ ๆ จะทำให้มันกลายเป็นจริงโดยอัตโนมัติ และในขณะที่การขึ้นไปสู่การเป็นสมาคมโลกศิลปะนานาชาติของประเทศไทยดูเหมือนจวนจะเกิดขึ้น มันไม่เคยชัดเจนเลยว่าอะไรจะเกิดตามมาเมื่อโลกได้พุ่งชนเข้ามาและใครจะได้ประโยชน์เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น

​

ศิลปินและสถาบันศิลปะค้นหาเครือข่ายนานาชาติกันตลอดเวลาเพราะสิ่งเหล่านี้กระตุ้นให้เกิดการพบปะกับโลกทัศน์แบบอื่น ๆ ซึ่งจะช่วยเปิดเผยและกระจายศูนย์ความรับรู้แบบอำนาจนำ รวมถึงทำหน้าที่เป็นพื้นฐานในการสร้างเสริมพลังอำนาจ อย่างก็ตาม มีคนอื่น ๆ  ที่เสาะหาการสร้างการติดต่อกับนานาชาติเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์ต่าง ๆ เช่น เพื่อแปะยี่ห้อให้กับเมืองต่าง ๆ บนเวทีโลก เพื่อขายอสังหาริมทรัพย์หรือสินค้าหรูหรา เพื่อเสริมภาพลักษณ์กระแสหลักของประเทศ หรือเพียงเพื่อทำเงินในตลาด ศิลปะและศิลปินเช่นกันที่ติดอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

​

เพียงไม่นานมานี้ สถานการณ์ในฮ่องกงมีความคล้ายคลึงกันอย่างน่าประหลาด ปัจจุบันในฐานะศูนย์กลางของโลกศิลปะนานาชาติเชิงพาณิชย์ในเอเชียโดยพฤตินัย เมื่อไม่ถึงทศวรรษที่ผ่านมา การพัฒนาอันรวดเร็วของเมืองนี้ฟังดูเหมือนคำพยากรณ์ที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ ในฮ่องกงและไทย ศิลปินได้เห็นว่าโลกปะทะกันอย่างไรและตัวชี้วัดความสำเร็จเปลี่ยนไปอย่างไร รวมถึงถูกบังคับให้นิยามใหม่ว่าอะไรคือความหมายของการเป็นศิลปิน พวกเขามีประสบการณ์ในการติดต่อกับโลกศิลปะนานาชาติอย่างไร และในเงื่อนไขแบบใดที่สิ่งเหล่านี้จะเป็นกลายเป็นพลังด้านดีได้

​

เร็ว ๆ นี้ใกล้บ้านคุณ ระบบโลกศิลปะร่วมสมัยนานาชาติ เตรียมตัวให้พร้อมแล้วมาร่วมสนทนากัน